Je kunt op internet alles vinden. Je kunt dus ook informatie vinden over wat angst is. Meestal begint dat met: Angst is een natuurlijke reactie van het lichaam, bedoeld om ons te beschermen in gevaarlijke situaties. En vaak wordt dan de sabeltandtijger naar voren geschoven. Maar ja, die is er allang niet meer. Daarnaast kan iets simpels als een presentatie al evenveel angst aanjagen. Allemaal leuk en aardig die informatie maar wat als die angst je leven beheerst? Wat als je de high tea met vriendinnen af moet zeggen omdat je bang bent dat je een paniekaanval krijgt? Wat als je kotsend naar je werk gaat omdat je een presentatie moet geven? Wat als je überhaupt niet meer naar je werk durft? Of naar de supermarkt? Of naar de uitvoering of sportwedstrijd van je kinderen? Wat als je je nergens meer veilig voelt? En nee, daarvoor hoef je geen heftige trauma’s mee te hebben gemaakt. Ook wanneer je geen oorlog hebt meegemaakt, nooit bent lastig gevallen, misbruikt of mishandeld kun je chronische angst ontwikkelen.
Die angst wil uit je lijf of beter gezegd: je lijf wil die angst eruit hebben. Hoe dan ook. Dit uit zich op verschillende manieren: hartkloppingen, kortademigheid, constante onrust, het gevoel dat je de controle verliest, hyperventilatie, paniekaanvallen, buikkrampen enz. enz.. Het kan je belemmeren om vrij te leven, relaties aan te gaan of simpelweg te genieten van de kleine dingen.
Trauma’s en andere stressoren die zich in jouw lijf vestigen, blijven de angst voeden. Je voelt je geestelijk, lichamelijk en energetisch niet oké of zelfs (bij vlagen) slecht. Jouw lichaam wil van deze ellende af maar je gedachten zorgen ervoor dat je in deze vicieuze cirkel blijft. Lichamelijke ongemakken komen steeds meer naar de oppervlakte en jouw gedachten verergeren dit. Voor je het weet ben je een hypochonder en ga je minstens één keer per dag dood.
Je hebt het gevoel dat je hier nooit meer uitkomt want wat je ook doet, het helpt niet of een beetje. Maar er hoeft maar iets te gebeuren of je schiet er weer vol in. Wanneer je de verbinding met jezelf weer aangaat, ga je snappen wat er gebeurt, ga je aanvaarden wat er is en kun je beetje bij beetje loslaten wat jou belemmert om voluit te leven.
In mijn zoektocht kwam ik uiteindelijk tot de conclusie dat ik leefde in angst omdat ik geen vertrouwen had. Niet in mezelf en niet in het leven. Vertrouwen is liefde, leerde ik. Liefde voor mezelf (ja hoor, daar is ie!) en liefde voor het leven. Ik was uit verbinding en wanneer je uit verbinding bent, mis je van alles omdat je niet in het nu bent. Stel je voor: Je zit in een ruimte met allemaal mensen. Ze praten en gebaren en kijken ondertussen naar jou. Omdat jij een koptelefoon op hebt, hoor je niet wat ze zeggen. Naar aanleiding van hun gebaren en gezichtsuitdrukkingen, doe jij aannames. Wanneer je goed in je vel zit en verbonden bent, zul je hun gebaren hoogstwaarschijnlijk positief interpreteren: ‘Kijk Monique daar eens heerlijk zitten. Wauw wat heeft ze een mooie uitstraling! Ja, wat een fantastisch mens is zij!’ Zit je niet goed in je vel, ben je uit verbinding dan interpreteer je de wereld om je heen veel negatiever: ‘Wat zit ze daar nou interessant te doen met haar koptelefoon? Raar wijf. Ze krijgt ook een ouwe kop hoor. Nee, ik vind haar niks eigenlijk.’
Hoe meer je in verbinding bent, hoe meer je van jezelf houdt, hoe beter je in je vel zit. Je omgeving ziet en voelt dat. Zij reageren daarop vanuit hun eigen verbondenheid of het gebrek daaraan. Maar omdat jij in verbinding bent met jezelf, hoef je daar niets mee. Je begrijpt waar het vandaan komt en kan het bij de ander laten. Het haalt jou niet meer naar beneden. Als je zover bent, is je angst weg en leef je voluit!
Jij hebt de sleutel in handen. Het is een kwestie van durven en gewoon doen. Zet de eerste stap. Want ook jij kunt (weer) voluit leven!